ZASADY RESUSCYTACJI U DZIECI

Ogólne zasady nie różnią się od tych stosowanych w przypadku osób dorosłych. Poniższe informacje podane są w sposób skrótowy i zawierają wyszczególnione najważniejsze elementy, zainteresowanych tematyką pediatrii odsyłam do stosownych opracowań.

niemowlęta:

• udrożnienie dróg oddechowych: poprzez lekkie uniesienie żuchwy (odgięcie głowy nie jest konieczne, wystarczające jest takie ułożenie aby oczy dziecka „patrzyły w górę”)
• sztuczna wentylacja: metoda usta-usta/nos jako metoda z wyboru, częstość wentylacji 20-30 oddechów/min, objętość sztucznego oddechu powinna zostać obliczona wg wzoru: waga ciała (w kg) x 10 = ml. Czas trwania pojedynczego sztucznego oddechu to 1-1.5 sek.
• ocena tętna: na tętnicy ramieniowej (Rys.14).
• masaż serca: punkt ucisku to miejsce ok 1 cm poniżej poziomu linii łączącej brodawki sutkowe; masaż prowadzony jest za pomocą dwóch palców z częstością ok. 100- 120/min. Mostek powinien uginać się o 1/3 głębokości klatki piersiowej (ok. 2 cm). (Rys.15).
• sztuczna wentylacja + masaż serca: prowadzone w stosunku 5:1 (pięć uciśnięć mostka, następnie 1 oddech).

dzieci do 8 lat:

dzieci powyżej 8 lat:

• udrożnienie dróg oddechowych: poprzez lekkie uniesienie żuchwy + odgięcie głowy
• sztuczna wentylacja: metoda usta-usta, częstość 15-20/min
• ocena tętna: tętnica szyjna lub udowa
• masaż serca: punkt ucisku to dolna połowa mostka, masaż prowadzony za pomocą nasad obu rąk (tak jak u osób dorosłych) z częstością ok. 100/min tak, aby mostek uginał się o 1/3 głębokości klatki piersiowej (ok. 3-4 cm)
• sztuczna wentylacja + masaż serca: prowadzone w stosunku 30:2